Miniaturka „Byłeś.”

Muzyka

Byłeś. Jesteś. Będziesz. Te trzy słowa, które powtarzałeś mi każdego dnia, wygrawerowałam na samym środku mojego serca. Dzięki Tobie, poznałam uczucie miłości. Dzięki Tobie, dowiedziałam się, co to znaczy Być komuś potrzebnym. To właśnie Ty pokazałeś mi czym jest prawdziwe, szczęśliwe życie. Pamiętam każdy dzień spędzony razem, każdą chwilę, każdą minutę. Nie potrafię tego zapomnieć, tak samo jak słów Byłeś, Jesteś, Będziesz. Oszukałeś mnie, Draconie. Nie ma Cię. Teraz Jesteś tylko w moim sercu, które po stracie nie potrafi się pozbierać. Jest roztrzaskane na miliony kawałków, które tylko Ty Jesteś w stanie poskładać. Ale Ciebie nie ma. I już nigdy nie Będziesz. Nigdy mnie nie przytulisz, nie pocałujesz, nie powiesz jak bardzo Cię denerwuję, by potem znów mnie pocałować. Nie zobaczę jak wstajesz rano, by przygotować nam śniadanie , które później przynosisz do łóżka i z uśmiechem karmisz mnie jak małe dziecko. Byłeś. To słowo tak cholernie boli… Dlaczego nie Jesteś?! Dlaczego mnie zostawiłeś, Draco?! Miałeś Być przy mnie na dobre i na złe, miałeś wychowywać nasze dzieci, mieliśmy się razem zestarzeć! Draco… Dlaczego mi to zrobiłeś? Odwiedzając Twój grób, nie potrafię pogodzić się ze stratą. Za każdym razem słyszę jak wiatr, szepcze wraz ze mną słowa Kocham Cię… Kocham Cię… Kocham Cię… Nie odpowiadasz. Już nigdy nie odpowiesz. Łzy nie potrafią złagodzić bólu, one go jeszcze bardziej pogłębiają. Draco… Gdziekolwiek Jesteś… Wróć do mnie… Cisza… Nie odpowiadasz.  Z bezsilności wyciągam różdżkę i czekam, aż mi zabronisz… Milczysz. Patrzę na wyryte w marmurze słowa: „Draco Malfoy, kochający Mąż i Bohater. Zginął tragicznie”. Ostatnie zdanie sprawia, że upadam na kolana i zaczynam uderzać pięściami w ziemię. Dlaczego?! Dlaczego Ty?! Ta strata jest zbyt wielka. Sięgam po różdżkę, która leży na Twoim grobie i przykładam ją sobie do klatki piersiowej. Dwa słowa, tak zupełnie inne od słów „Kocham Cię”, sprawią, że będę szczęśliwa. Nie potrafię inaczej, nie potrafię żyć bez Ciebie. Biorę głęboki oddech i w myślach przepraszam przyjaciół, rodzinę, za to co zrobię. Ostatni raz zerkam w stronę Twojego grobu i już wiem, jak mam postąpić. Avada Kedavra. Promień zielonego światła uderza prosto w moje roztrzaskane serce. Już nie odczuwam cierpienia.

Byłam. Jestem z Tobą, Draco.

Twoja na zawsze,

Hermiona.

***

Tą miniaturkę dedykuję każdemu czytelnikowi, który zostawił po sobie ślad i jest ze mną, wspiera mnie swoim słowem. Dedykuję ją również osobom, które nie komentują, nie ujawniają się. Mam nadzieję, że kiedyś odważycie się i napiszecie kilka słów od siebie. Dziękuję Wam za ten czas spędzony razem, za 10 tysięcy wyświetleń, 298 komentarzy. Dziękuję z całego serca, jesteście dla mnie motywacją do dalszego pisania :)  

Miniaturka jest bardzo melancholijna, napisana w formie osobistego listu. Nie wiem czy mi się udała, zawsze marzyłam, żeby stworzyć coś w podobnym charakterze. Jest krótka, ale jest moją pierwszą, dlatego jestem z niej dumna :) Duże litery w środku zdania to specjalny zabieg, aby podkreślić sens całego tekstu. Czekam na Wasze opinie, rozdział XXI powinien pojawić się w przyszłym tygodniu. Jeszcze raz dziękuję, że jesteście ze mną! 

Buziaki!

D.