Rozdział VI

Nie wiedziałam czego mogę spodziewać się po lekcjach ze Snapem i Dumbledorem. Kiedy weszłam do gabinetu dyrektora obaj czekali na mnie wraz z Malfoyem.  Jeszcze jego tutaj brakowało, pomyślałam i przypomniałam sobie o wczorajszej sytuacji. Żałuję, że nie spotkałam go później w dormitorium, bo miałam ochotę wygarnąć mu jeszcze trochę prawdy. Teraz to i tak już nie jest ważne, muszę się skupić na zadaniu.

- Witaj Hermiono – odezwał się Albus i uśmiechnął ciepło.

- Dzień dobry, profesorze – odpowiedziałam. Nie spojrzałam nawet na Draco, który stał obok niego i wpatrywał się we mnie z tym swoim wrednym uśmieszkiem – Czy on musi tutaj być? – zapytałam i spojrzałam na Malfoya z jak największą pogardą.

- Tak, pan Malfoy będzie uczestniczył w tych spotkaniach, ale spokojnie będzie trzymał się na uboczu tak, aby nie przeszkadzać  nam podczas sesji – odpowiedział dyrektor i spojrzał znacząco na Dracona.

- Tak, tak… idę usiąść tam w kącie Granger, lepiej przyłóż się do tego zadania – powiedział zjadliwie, gdy odchodził i po chwili zniknął w cieniu gabinetu.

-Widzę, że dalej nie potrafisz nauczyć się mojego nazwiska– powiedziałam przez zaciśnięte zęby. Nie mogę się rozpraszać przez tego głupka, muszę się skupić na zadaniu!

- Więc, od czego zaczynamy? – zapytałam i spojrzałam na swoich nauczycieli.

- Na początku musisz się koncentrować na swojej mocy. Przypuśćmy spójrz się w kominek i skoncentruj się na tym, aby pojawił się w nim ogień -  powiedział  Snape. Zaczęłam robić to, co mi kazali. Zamknęłam oczy i skupiłam się na ogniu pojawiającym się w kominku. Udało się, po krótkiej chwili było przed nami piękne palenisko, z którego strzelały iskry. Uśmiechnęłam się do siebie i spojrzałam na nauczycieli.  No i co wy na to?, pomyślałam dumnie.

- To było proste Hermiono – odpowiedział Dumbledore na moje pytanie, jakby czytał mi w myślach.

- Domyślam się – odpowiedziałam z przekąsem.

- Przed nami jeszcze sporo pracy dlatego potrzebna jest twoja pełna koncentracja – powiedział Severus. Tak minął nam czas do obiadu. Ciągłe ćwiczenia z żywiołami na małą skalę, tak abym przyzwyczaiła się do kontroli mocy. Wszystko na szczęście szło po mojej myśli, oprócz jednego incydentu, z którego jestem poniekąd dumna. Gdy Malfoy, zaczął ziewać i narzekać, że tak naprawdę wcale się niczym nie popisałam rozpalając ogień w kominku, bo on też tak umie. Spojrzałam się na niego i uśmiechnęłam wrednie, po czym strumień wody poleciał prosto w jego stronę. W ten oto sposób mój ukochany ślizgon był cały mokry, a furia w jego oczach cieszyła mnie niezmiernie. Pośpiesznie wyszedł z gabinetu, mamrocząc, że jeszcze tego pożałuję i tyle go widziałam. Do Wielkiej Sali weszłam w świetnym humorze i od razu przysiadłam się do moich przyjaciół. Nie interesuje mnie to, że nie jesteśmy już we wspólnym domu, przecież posiłki mogę jeść z nimi.

- Jak tam ćwiczenia? – zapytał Harry.

- Nawet nieźle, powoli uczę się podstaw – odpowiedziałam Chłopcu Który Przeżył i zabrałam się za jedzenie soczystego kurczaka.

- Hermi, dlaczego Malfoy patrzy się w twoją stronę z taką złością? – zapytała Ginny. Skierowałam wzrok na stół ślizgonów i rzeczywiście, Malfoy siedział cały spięty przy stole, patrząc na mnie morderczym wzrokiem i wbijając w talerz widelec z taka siłą, że ziemniaki na talerzu Blaisa Zabiniego wesoło podskakiwały. Parsknęłam śmiechem i odwróciłam się w stronę przyjaciółki.

- Wiesz, mieliśmy pewny incydent na ćwiczeniach… - i opowiedziałam Ginny całą historię. Ruda wybuchła szczerym śmiechem i powtórzyła chłopakom całą historię. Po chwili prawie każda osoba z Gryffindoru słyszała o mojej zemście na Malfoyu. Wybuchy śmiechu przy naszym stole widocznie rozwścieczyły chłopaka, bo szybkim krokiem wyszedł z Sali nawet nie oglądając się za siebie. Byłam z siebie zadowolona, w końcu po raz pierwszy to ja byłam górą, a nie ta wredna fretka.

- To co, opijamy dzisiaj twój mały sukces? – zapytał Ron.

- Pewnie, wpadnijcie po lekcjach do mojego dormitorium, ja dopiero jutro zaczynam zajęcia. – odpowiedziałam  i wstałam od stołu kierując się w stronę swojego pokoju.

***

Wredna szlama. Kim ona jest, żeby naśmiewać się ze mnie? To, że muszę jej pilnować cały czas, nie zmienia faktu, że jej nienawidzę. Ona jeszcze tego pożałuje, pokażę jej co to znaczy szacunek do lepszych. Wpadłem do dormitorium i od razu zabrałem się za picie Ognistej. Tylko ona potrafiła ukoić moje nerwy. Pansy mówi, że prawdopodobnie jestem już od niej uzależniony, ale mam to gdzieś. Jest to najlepszy środek znieczulający, przed wszystkimi misjami u Voldermorta, tak samo jak i i po nich. Siedziałem i wpatrywałem się w ogień w naszym pokoju wspólnym. Usłyszałem trzask zamykanych drzwi i po chwili do pokoju weszła Hermiona.

- Nie myśl, że uszło ci to na sucho, szlamo – powiedziałem, przybierając jak najbardziej obojętny wyraz twarzy, żeby nie pokazać jej jak bardzo jestem na nią wściekły.

- Nie boję się ciebie, Malfoy – odpowiedziała. Wredna dziewucha, przecież ona sama nie wie co mówi.

- Żartujesz? Jestem sługą Czarnego Pana, Śmierciożercą i ty się mnie nie boisz? – roześmiałem się, ale był to bardziej szaleńczy śmiech, niż ten wesoły. Rzadko kiedy śmiałem się szczerze, chyba tylko przy Blaisie i Pansy.

- Tak samo jak jesteś członkiem Zakonu Feniksa, Malfoy . Więc nie rób na siłę z siebie mordercy, którym nie jesteś – powiedziała nad wyraz spokojnym tonem.

- Nic o mnie nie wiesz. – odpowiedziałem.

- Tak samo jak ty nie wiesz nic o mnie – powiedziała i zaczęła się kierować do swojego dormitorium.

- Wiem, że jesteś szlamą Granger. – powiedziałem.

- Po pierwsze nazywam się Lennox, po drugie nie jestem żadną szalmą, moja krew prawdopodobnie jest jeszcze czystsza niż twoja i na dodatek jestem w Slytherinie. Jeszcze jakiś dowód jest ci potrzebny, aby podważyć twoją tezę? Pogódź się z tym Malfoy, jestem arystokratką tak samo jak i ty, już nie masz prawa nazywać mnie szlamą. Na dodatek prawdopodobnie Czarnemu Panu zależy bardziej na mnie niż na tobie, więc daruj sobie. – powiedziała z wyższością i trzasnęła drzwiami. Przez chwilę siedziałem jak osłupiały na kanapie, a za chwilę ogarnęła mnie czysta furia. Zacząłem rzucać szklankami, stołem, wszystkim co wpadło mi w ręce. Z pokoju wybiegła Hermiona i spojrzała na mnie badawczym wzrokiem.

- Uspokój się Malfoy, idź do siebie ja tu posprzątam – powiedziała i zaczęła rzucać zaklęcia na rozwalone rzeczy.  Dalej wściekły udałem się do swojego dormitorium i rzuciłem się na łóżko. Zdecydowanie za dużo wypiłem. Zanim przyszedł sen, myślałem jeszcze nad słowami Granger, a raczej Lennox, nie mogę się do tego nowego nazwiska kompletnie przyzwyczaić. Dla mnie to jest jeden wielki absurd, że największa szlama w Hogwarcie, stała się najczystszą arystokratką w świecie czarodziei. Ciekawe kogo będzie musiała poślubić, od razu mu współczuje. Z tą myślą odpłynąłem do krainy snów.

***

Starałam się posprzątać cały bałagan jaki zrobił Malfoy, przed przyjściem moich przyjaciół. Widocznie nie mógł się pogodzić z prawdą na mój temat. Szkoda, bo myślałam, że mimo wszystko skoro tyle czasu mamy spędzać ze sobą nawiążemy jakikolwiek ludzki stosunek. Na razie nie widzę na to żadnych szans. Westchnęłam i ostatnim ruchem różdżki usunęłam resztki szkła. Usiadłam na kanapie i nalałam sobie wina. Za parę minut usłyszałam pukanie do drzwi.  Podeszłam do nich i wprowadziłam swoich przyjaciół do pokoju wspólnego.

- Ooo widzę Miona, że zaczęłaś bez nas – powiedział Ron szeroko się uśmiechając i wyciągając z kieszeni butelkę Ognistej.

- Musiałam tutaj trochę posprzątać, Malfoy dostał furii – po czym opowiedziałam im całą historię sprzed paru minut.

- To nieźle go pogięło, widocznie nie może pogodzić się z tym, że nie ma prawa już  tobą pomiatać, ze względu na krew – powiedział Harry.

- Tak, ewidentnie ma z tym problem, ale to już mnie nie interesuje, zajmijmy się czymś przyjemniejszym – po czym zaczęłam nalewać każdemu ich ulubionego trunku. Siedzieliśmy i śmialiśmy się jak za dawnych czasów, jakby nic się nie zmieniło. Cieszyłam się, że mimo tych zmian dalej jesteśmy przyjaciółmi i mogę w każdej chwili na nich liczyć. Dla mnie są najważniejszymi osobami na świecie i nic tego nie zmieni.

- Nooo Mionka… będziemy się zbierać bo..bo.. bo mi trochę niedobrze chyba… - powiedział ledwo Ron, wstając niezgrabnie i trzymając rękę na ustach.

- Ron jeśli chcesz to idź tutaj do toalety – powiedziałam chłopakowi i uśmiechnęłam się do niego ciepło. Ron tylko powoli pokiwał głową i szybko ruszył w stronę drzwi do łazienki.

- Alee się sp…spił…j…jak dzi…dziecko – powiedział Harry bardzo dumny z tego, że udało mu się wypowiedzieć ostatnie zdanie.

- Tak, masz rację Harry – powiedziała Ginny i obie zaczęłyśmy się śmiać. My przynajmniej nie narzuciłyśmy takiego tempa jak chłopaki, delikatnie sączyłyśmy wino, więc nie miałyśmy problemów z wysławianiem się.

- G..Ginny…spaaaać… - wybełkotał Harry i zaczął czołgać się w stronę swojej dziewczyny.

- Ehh, Hermi musimy się zbierać sama widzisz w jakim oni są stanie – powiedziała dziewczyna. W tym momencie z łazienki wyszedł Ron, wyglądał o wiele lepiej niż przed chwilą.

- No to co Harry, jeszcze jedna kolejeczka? – zapytał wesoło rudzielec.

- O nie nie! Zobacz jak on wygląda, nie ma siły się podnieść. Natychmiast idziemy do wieży Gryffindoru i ty go niesiesz, w końcu przez ciebie jest w takim stanie! –  rozkazała Ginny. Widocznie ton głosu w stylu Molly Weasley , podziałał na Rona jak kubeł zimnej wody i po chwili wychodził już z Harrym przewieszonym przez plecy z pokoju wspólnego.

- Do jutra Hermiono, śpij dobrze – pożegnała się Ginny. Po ich wyjściu udałam się do łazienki i wzięłam długą kąpiel. Potem szybko wskoczyłam pod kołdrę w swoim ciepłym łóżku. Jeszcze przez chwilę rozmyślałam o blondynie, jego zachowanie dzisiaj bardzo mnie zdziwiło, nie sądziłam, że jest on aż taki porywczy. Nie chciałam się do tego przyznać, ale trochę się go bałam, mimo, że jest on po naszej stronie. Po chwili już odpływałam w objęcia Morfeusza, wypity alkohol brutalnie przerwał moje rozmyślania.

***

Witajcie! Kolejny rozdział za Wami :) dziękuję za wszystkie komentarze i czekam na kolejne z uwagami, opiniami :) Już od września staram się, aby mój blog pojawił się na stronie Stowarzyszenia, niestety do tej pory się to nie stało, bo problem z aktualnościami, chyba dalej nie został zażegnany. Mam tylko nadzieję, że niedługo się to zmieni i będę mogła być pełnoprawnym członkiem Stowarzyszenia DHL :) pozdrawiam i życzę wam udanego długiego weekendu!